In het hart van Brussel, op een steenworp van het parlement en het koninklijk paleis, bewonen bijna 100 West-Afrikaanse migranten een kraakpand. Verdeeld over zeven slaapkamers. Al zes jaar lang.

​

De 27-jarige Moussa houdt de boel overeind. ‘Er is geen gemeenschap zonder regels’ weet hij. ‘Als we het al zes jaar volhouden is het dankzij een goede organisatie.’

​

Het is de langstlopende bezetting in de hoofdstad maar opeengepakt, zonder privacy en zonder perspectief, weegt het leven er zwaar. Niemand wil er blijven maar niemand weet waarheen. Tegelijk is het hun laatste hoop en toevluchtsoord. Van hieruit strijden ze voor een collectieve regularisatie.

​